ฉันรู้สึกว่าตัวเองชอบพูด ชอบเล่าเรื่องที่พบเห็นให้ผู้อื่นฟัง บางทีก็เล่าเรื่องละครที่ตัวเองดูให้เพื่อนๆฟัง
และเพื่อนๆก็ชอบบอกว่า ฉันเล่าได้สนุกมาก มีท่าทางประกอบด้วย เพื่อนๆชอบให้ฉันเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง
บอกว่าฉันเล่าได้เพลิดเพลินดี
จากการที่ฉันชอบพูด ชอบเล่าเรื่องให้คนอื่นฟัง ทำให้ฉันค้นพบว่าตัวเองชอบพูดหรือแสดงออกในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าดีให้คนอื่นๆฟัง และความภาคภูมิใจครั้งแรกของฉันคือ การกล้าแสดงออกโดยการออกไปเล่านิทานให้เพื่อนฟังหน้าห้อง ยิ่งเห็นเพื่อนยิ้ม หัวเราะ อย่างมีความสุข ฉันก็ยิ่งรู้สึกภูมิใจในตัวเอง
และเมื่อฉันเรียนประถม สิ่งที่ทำให้ฉันและครอบครัวภาคภูมิใจเป็นอย่างมากคือ ฉันสอบได้ที่หนึ่งของห้อง ตั้งแต่ชั้นประถมที่ 3 จนถึงชั้นประถมที่ 6 และฉันได้ไปสอบจริยธรรมภาคฤดูร้อนไดที่ 1 และได้ประกาศนียบัตรด้วย
และเมื่อฉันเข้าเรียนมัธยมฉันก็ชื่นชอบกิจกรรมประเภท ประกวดร้องเพลงอนาซีด และประกวดการบรรยายธรรมเป็นภาษมลายู และฉันก็ได้สร้างความภาคภูมิใจให้กับตัวเองและครอบครัวอีกครั้ง เพราะฉันประกวดบรรยายธรรมได้ที่ 1 ทำให้พ่อแม่ภูมิใจมาก ต่อมาฉันก็ได้ประกวดในระดับจังหวัดก็ได้ที่ 1อีก และฉันไปประกวดระดับ5จังหวัด และได้ที่ 2 มาครอง ถือว่าเป็นความภาคภูมิใจที่สุดของตัวฉันเอง
และจากการที่ฉันเป็นคน กล้าพูด กล้าแสดงออก ทำให้ฉันได้รับหมอบหมายจากการทำงานกลุ่มให้เป็นคนพรีเซนต์งานหน้าห้องตลอด และฉันเองก็ชอบมาก และรูัสึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ออกไปพูดให้คนอื่นฟัง
ความภาคภูมิใจทั้งหมดที่ฉันพบเจอมาในชีวิตมันเทียบไม่ได้กับความภาคภูมิใจที่ฉันได้เกิดมาเป็นลูกพ่อกับแม่ ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น